Βουδαπέστη: Αποστολή ΠΣΑΤ (Πάνος Σαμαράς)
Συμπλήρωσε 13 χρόνια, με το σκουφάκι της εθνικής ομάδας πόλο…Από το 2004 στις νεάνιδες και από την επόμενη χρονιά, με τις μεγάλες… Γαλουχήθηκε με το πνεύμα της νικήτριας, με τη γενιά των κοριτσιών του αργυρού μεταλλίου των ολυμπιακών αγώνων της Αθήνας… Γνώρισε όλες τις χαρές και τις απογοητεύσεις της πισίνας όλα αυτά τα χρόνια. Βίωσε τις μεγαλύτερες επιτυχίες της, με κορυφαία την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου στο παγκόσμιο πρωτάθλημα της Σαγκάης το 2011. Κι αν φέρει κάτι βαρέως, είναι ότι δεν είχε τη χαρά της συμμετοχής σε Ολυμπιακούς Αγώνες…
Η Φιλιώ Μανωλιουδάκη, περί αυτής ο λόγος, διάλεξε λίγα λεπτά πριν το τελευταίο παιχνίδι της εθνικής γυναικών στο 17ο παγκόσμιο πρωτάθλημα υγρού στίβου, σε κλίμα συγκίνησης, να βάλει τον επίλογο μιας σπουδαίας καριέρας, στα 31 της χρόνια, ανακοινώνοντας στις συμπαίκτριές της ότι αποχωρεί από την εθνική ομάδα.
Το γεγονός ότι αγωνίστηκε ως αρχηγός, αντί της αγαπημένης της φίλης και συμπαίκτριας (και στον Ολυμπιακό) Αλεξάνδρας Ασημάκη, ήταν η ενδεδειγμένη και οφειλόμενη τιμή. Κι όλα αυτά στο εμβληματικό «Άλφρεντ Χάγιος»
<< Θέλω να ευχαριστήσω πολύ τις συμπαίκτριές μου και τους προπονητές που είχα όλα αυτά τα χρόνια, που με ανέχτηκαν με τα καλά και τα κακά μου, είπε μετά τον αγώνα κατάταξης με την Αυστραλία. Ήταν μια απόφαση που φυσικά είναι πάρα πολύ δύσκολη. Πόσο μάλλον όταν έχεις ζήσει σχεδόν τα μισά χρόνια της ζωής σου με την εθνική ομάδα. Είναι πολύ τιμητικό που συμμετείχα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι φεύγω πολύ γεμάτη με πολύ όμορφες στιγμές. Εικόνες που θα μείνουν για πάντα στην καρδιά και στο μυαλό μου. Σίγουρα το αποτέλεσμα σ΄αυτό το παγκόσμιο πρωτάθλημα με στενοχωρεί, γιατί άξιζε κάτι καλύτερο. Πιστεύω σ΄αυτή την ομάδα και είμαι σίγουρη ότι στο μέλλον θα έχει πολλές επιτυχίες.
>> Ευχαριστώ την Αλεξάνδρα Ασημάκη που μου έκανε την τιμή να είμαι αρχηγός σ΄αυτό το τελευταίο μου παιχνίδι και φυσικά τον Γιώργο Μορφέση, την Αγγελική Γερόλυμου, την φυσικοθεραπεύτρια, την κ. Αρβανιτοπούλου, όλα τα παιδιά και φυσικά τον πρόεδρο της ΚΟΕ Δημήτρη Διαθεσόπουλο, που όλα αυτά τα χρόνια είναι κοντά στην εθνική ομάδα…Δεν θα χαθούμε , σίγουρα το πόλο μου έχει προσφέρει πάρα πολλά, θα παρακολουθώ την εθνική και εύχομαι τα κορίτσια να γευτούν τη χαρά συμμετοχής σε μια Ολυμπιάδα. Ένα όνειρο που εγώ δεν κατάφερα να πραγματοποιήσω. >>
-Τι βάρυνε περισσότερο στην απόφασή σου ;
<< Το σημαντικό είναι ότι θέλω να κάνω οικογένεια. Δεν υπάρχει τίποτε άλλο. Πάντοτε όταν αγωνιζόμουν με την εθνική, προσπαθούσα να προσφέρω το 100% , ξεχνώντας οποιαδήποτε κόπωση. Απλώς θεωρώ ότι είμαι σε μια ηλικία που πρέπει να σκεφτώ και κάτι παραπάνω. Είμαι παντρεμένη εδώ και τέσσερα χρόνια και θέλω να κάνω οικογένεια. Ο μόνος λόγος λοιπόν που σταματώ από την εθνική, είναι αυτός.
-Αν κάνεις ένα φλας μπακ της καριέρας με την εθνική που θα στεκόσουν ;
<< Το σημαντικό είναι το χρυσό μετάλλιο στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του 2011 στην Κίνα και γενικότερα οι χρονιές από το 2009 έως το 2012 με ότι βιώσαμε, καθώς η εθνική ήταν μια οικογένεια. Αρνητικά ήταν οι δύο αποκλεισμοί από τους Ολυμπιακούς του 2012 και 2016 και το εφετινό παγκόσμιο. Είναι πάντως σημαντικό για μένα και παράλληλα πολύ όμορφο, ότι είπα το αντίο στην εθνική, στο «Άλφρεντ Χάγιος », στην Ουγγαρία, μια χώρα που λατρεύει το πόλο και σ ένα παγκόσμιο πρωτάθλημα. Μπήκα στο κολυμβητήριο κοίταξα τον κόσμο και την πισίνα, και πήρα δύναμη. Φεύγω γεμάτη και θα έχω να θυμάμαι πάρα πολλά…>>
