Η δεύτερη ενότητα του Συνεδρίου, με θέμα τον στίβο, αναλύθηκε την Παρασκευή 3 Οκτωβρίου, με συντονιστή τον δημοσιογράφο και έφορο του Δ.Σ. του ΠΣΑΤ, Νίκο Τσώνη.

Ο Γιάννης Μαμουζέλος, δημοσιογράφος και μέλος του ΠΣΑΤ, στην εισήγησή του με θέμα «Η Ελλάδα στο Τόκυο και στα παγκόσμια πρωταθλήματα στίβου, προσέγγιση by mind και όχι με…ΑΙ», τόνισε: Η παρουσία της Ελλάδας στα παγκόσμια πρωταθλήματα του στίβου μέχρι και σήμερα (και στα 20 συνολικά) ήταν  φορές με ομάδες πάνω από 20 μέλη, εφέτος αγωνίστηκαν συνολικά 19 αθλητές και αθλήτριες (8 αθλητές και 11 αθλήτριες). Πηγαίνοντας στο μετάλλιο του Εμμανουήλ Καραλή, το μοναδικό που πήραμε εφέτος στο Τόκυο, να σας πω ότι ήταν το 26^ο στην ιστορία του θεσμού. Συγκεκριμένα έχουμε κατακτήσει 6 χρυσά, 8 αργυρά και 12 χάλκινα, με τους άνδρες να έχουν πάρει 8 και τις γυναίκες 18. Αξιοσημείωτο είναι ότι μόνο 16 Έλληνες βρέθηκαν στο βάθρο, ενώ συνολικά η παρουσία Ελλήνων αθλητών, είναι στα 20 χρόνια του θεσμού 105 αθλήτριες και 99 αθλητές. Διακρίνετε, λοιπόν, πως μόνο ένα μικρό ποσοστό, κατάφερε να φτάσει στο βάθρο. Στο Τόκυο η αποστολή μας ήταν μεταξύ των 193 χωρών και 1992 αθλητών και αθλητριών που εκπροσώπησαν τις χώρες αυτές, δείγμα ότι ναι μεν είναι φυσικό να επιζητούμε τα μετάλλια και τις διακρίσεις, αλλά είναι καλό να συνειδητοποιούμε κιόλας ότι μια πρώτη σημαντική διάκριση είναι να είσαι εκεί. Γιατί ο αριθμός των αθλητών και αθλητριών για κάθε αγώνισμα είναι περιορισμένος. Βγαίνει μέσα από τα όρια ή από κάποια κριτήρια. Και όταν, λοιπόν, σε κάποιο αγώνισμα στα σύνθετα μπορεί να έχεις μόνο 27 αθλητές, ή 36 ή 48, ή ακόμη και στο βάδην 50-52 και περίπου 100 στο μαραθώνιο, σημαίνει ότι έχεις καταγράψει μια σημαντική επιτυχία. Διότι ανάμεσα σε χιλιάδες αθλητές και αθλήτριες που κάνουν στίβο σε όλες τις χώρες του κόσμου σε υψηλό επίπεδο, αυτοί οι λίγοι μπορούν να είναι στο παγκόσμιο πρωτάθλημα. Αυτό είναι μια επιτυχία, όπου δημοσιογραφικά, αλλά και ως φίλαθλοι, καλό είναι να την αξιολογούμε και να μην αρχίζουμε να κατηγορούμε τους αθλητές που δεν προκρίνονται στον τελικό ή δεν φτάνουν να πάρουν ένα μετάλλιο. Φυσικά, φτάνουμε και σε ένα καίριο ερώτημα. Πώς θα κρίνουμε την ελληνική παρουσία ή πώς θα αισθανθούμε, ικανοποιημένοι ή όχι από την παρουσία σε κάποιους αγώνες αυτού του επιπέδου? Η απάντηση είναι δύσκολο να δοθεί και είναι διφορούμενη, ανάλογα με ποια κριτήρια θα προσεγγίσουμε αυτό το ερώτημα. Π.χ. η Ελλάδα πήρε εφέτος ένα μετάλλιο, αλλά το 2023 είχε πάρει δύο και το 2021 είχε πάρει ένα μετάλλιο. Εφέτος είχε τρεις αθλητές σε τελικό, έναντι τεσσάρων στις δύο προηγούμενες διοργανώσεις. Τώρα, αν πάρουμε τις θέσεις που είχαν οι αθλητές και οι αθλήτριές μας ως κριτήριο στο starting list με βάση τις εφετινές τους επιδόσεις, πολλοί ήταν στις τελευταίες θέσεις των αγωνισμάτων τους. Αν δούμε τα αποτελέσματα που είχαν στους προκριματικούς και την κατάταξή τους συνολικά, σε πολλά αγωνίσματα ήταν λίγο καλύτεροι. Με αυτό το κριτήριο λοιπόν, μπορεί κάποιος να πει, «καλά πήγαμε». Πρακτικά, όμως, αν πάμε σε ένα άλλο κριτήριο, θα σας πω ότι δεν πήγαμε καλά, γιατί δεν καταρρίφθηκε κανένα πανελλήνιο ρεκόρ. Μόνο μια αθλήτρια, η Εμμανουηλίδου, έκανε season best και επίσης οι τρεις βαδίστριες, οι οποίες ήταν σε απευθείας τελικό φυσικά, και είχαν τη δυνατότητα με τον ανταγωνισμό να κάνουν καλή επίδοση. Κανείς άλλος, όμως. Αφήνοντας το Τόκυο, ας προσεγγίσουμε τη συνολική επίδοση της χώρας μας στη διοργάνωση για να διαπιστώσουμε το εξής. Εκτός από τα 26 μετάλλια, στις θέσεις 4-8 των τελικών, καταγράφουμε 33 παρουσίες. 31 σε ατομικά αγωνίσματα και 2 σε αγώνες σκυταλοδρομίας. Στους αθλητές που μπήκαν στις 10άδες έχουν 15 άνδρες και 16 γυναίκες. Αν το δούμε συνολικά, το αποτύπωμά μας δεν είναι πολύ έντονο. Οι κορυφαίες ελληνικές παρουσίες, να θυμίσω, παραμένουν το 1999 στη Σεβίλλη με 6 μετάλλια και 2 θέσεις στη οκτάδα, το 2000 στο Έντμοντον με 5 μετάλλια και 3 θέσεις και στο Παρίσι με 5 μετάλλια και 5 θέσεις. Να δούμε τώρα, στην παγκοσμιοποιημένη διάσταση, τι συνέβη στο Τόκυο. Υπήρξε ένα ρεκόρ των χωρών που πήραν μετάλλιο. Ήταν 53, ενώ το προηγούμενο ήταν 46 στην Οσάκα το 2007 και στη Βουδαπέστη το 2023. Αυτό σημαίνει ότι ακόμη και οι μικρότερες χώρες ή θεωρητικά πιο αδύναμες στον αθλητισμό, αρχίζουν και βελτιώνονται και διεκδικούν θέση στην κορυφή. Πρώτα μετάλλια για Σαμόα, Σάντα Λουτσία και Ουρουγουάη. Πρώτο χρυσό για την Τανζανία. Μετά από 20 χρόνια, μια χώρα που έχει αθλητισμό καλό ειδικά στις μεγάλες αποστάσεις, για πρώτη φορά πήρε μετάλλιο. Οι τρίτες χώρες που είχαν διψήφιο αριθμό μεταλλίων, πράγμα που δείχνει και τη διασπορά, ήταν οι ΗΠΑ με 26, η Κένυα με 11 και η Τζαμάικα  με 10. Όσον αφορά στα ρεκόρ. Είχαμε ένα παγκόσμιο από τον επικοντιστή Ντουπλάντις. Είχαμε 8 νέα ρεκόρ αγώνων και μία ισοφάριση, 9 ρεκόρ ηπείρων, 22 καλύτερες επιδόσεις για το 2025, 62 εθνικά ρεκόρ και 210 ατομικά και φυσικά αναρίθμητα season best από τους αθλητές και τις αθλήτριες που έλαβαν μέρος. Στο ρεκόρ των ατομικών συμμετοχών, αξίζει να δούμε κάποιες παρουσίες. Έφτασε ο μοναδικός αθλητής Πορτογάλος Ζοά Βιέρα στις 14 συνεχείς παρουσίες σε παγκόσμια πρωταθλήματα. Είναι 49 ετών και παρόλα αυτά τερμάτισε 20ός στα 35χλμ βάδην, ξεπερνώντας τον Ισπανό Χεσούς Άνχελ Γκαρθία, επίσης βαδιστή με 13 συμμετοχές. Ο Μογγόλος  Σερ Οτ Μπατ Οτσίρ έφτασε τις 12 παρουσίες σε παγκόσμιο πρωτάθλημα στα 43 του χρόνια, τερματίζοντας στον μαραθώνιο 65^ος με 2 ώρες, 30:09. Όπως καταλαβαίνετε, τις επιδόσεις αυτές, πολλοί αθλητές ούτε στα 25 ή 28 τους χρόνια δεν μπορούν να φανταστούν. Στις 10 συμμετοχές ανέβηκε ο γνωστός άλτης τους ύψους, Ντόναλτ Τόμας από τις Μπαχάμες, που στα 41 του χρόνια αγωνίστηκε στον προκριματικό του ύψους, έκανε 2.21 και ισοφάρισε σε συμμετοχές τον Λιθουανό Βιργκίλιους Αλέκνα και τον σπρίντερ Κιμ Κόλινς. Αυτά, λοιπόν, ήταν όσα μας άφησε το Τόκυο, ως τα πιο έντονα στοιχεία. Βέβαια, όλοι ξέρουμε πως σε ένα παγκόσμιο πρωτάθλημα είναι πάρα πολλά τα γεγονότα και πάρα πολλές οι συγκινήσεις. Θα έλεγα ότι για πρώτη φορά συνέβησαν μερικά απρόβλεπτα ή μη προβλέψιμα γεγονότα. 36 κάτοχοι του τίτλου από το 2023 δεν μπόρεσαν να ξανακερδίσουν. Μόνο 13 νικητές, παγκόσμιοι πρωταθλητές του προηγούμενου πρωταθλήματος, ξαναπέτυχαν τον στόχο. Από τους Ολυμπιονίκες δε στο Παρίσι, μόνο 6 άνδρες και 6 γυναίκες, πήραν χρυσό σε ατομικά και δύο ομάδες γυναικών στην ομάδα σκυταλοδρομίας των ΗΠΑ. Αυτό σημαίνει ότι ποτέ δεν μπορούμε να πηγαίνουμε με τα προγνωστικά. Οι αλλαγές στα παγκόσμια πρωταθλήματα στίβου, επειδή γίνονται πλέον κάθε δύο χρόνια και επειδή η προσπάθεια κάθε χώρας είναι πολύ μεγάλη, αλλάζει τα δεδομένα. Ένα ανεπανάληπτο γεγονός. Κενυάτισες κέρδισαν όλα τα αγωνίσματα από τα 800μ. έως τα 10χλμ. μαζί και τα 3 χλμ. στιπλ. Με το 17^ο μετάλλιο σε παγκόσμιο πρωτάθλημα και την ένατη παρουσία της, έκλεισε τη μυθική καριέρα της στο Τόκυο, η σχεδόν 39χρονη Τζαμαϊκανή Σέλι Αν Φρέιζερ Πραις. Και τώρα κάτι που δεν ξέρω πόσοι το προσέξατε. Για πρώτη φορά στην ιστορία του στίβου, μαραθώνιος κρίθηκε στο photo finish. Η διαφορά των δύο πρώτων αθλητών που έτρεξαν στον μαραθώνιο κι έφτασαν μαζί στον τερματισμό ήταν 3 εκατοστά του δευτερολέπτου. Ο Γάλλος Τζίμι Γκρέσιερ κέρδισε τα 10χλμ με τη μικρότερη διαφορά στην ιστορία του θεσμού, 6 εκατοστά του δευτερολέπτου. Το 1983 στο Ελσίνκι, ο Αλμπέρντο Κόβα είχε επικρατήσει με 14 εκατοστά του δευτερολέπτου. Καταρρίφθηκαν, από τα αξιοσημείωτα που μας χάρισε το Τόκυο, δύο μοναδικά ρεκόρ που κρατούσαν από το 1983, της Τσεχοσλοβάκας Γιαρμίλα Κρατοχβίλοβα. Στα 400 και τα 800μ. Το πρώτο ρεκόρ από την Αμερικανίδα Ρεβλόν με 47.78, η οποία έγινε και η μοναδική στην ιστορία του παγκόσμιου πρωταθλήματος στίβου με χρυσό στα 400μ. με εμπόδιο το 2022 κι εφέτος στα 400μ. απλά. Το δεύτερο ρεκόρ των 800μ. καταρρίφθηκε από την Κενυάτισα Οντίρα, με 1:54:62, η οποία κέρδισε στο νήμα, τόσο την κάτοχο του τίτλου συμπατριώτισά της Μορά, όσο και την Βρετανίδα Ολυμπιονίκη Χότκινσον. Όλα όσα αναφέρω είναι οι λεπτομέρειες που κρύβονται μέσα στα παγκόσμια πρωταθλήματα, τα οποία υπό την πίεση της μετάδοσης, δεν μπορείς να δεις ή να αναλύσεις. Υπήρξε, επίσης, ο αθλητής Κολχόκερ στα 1.500μ που ακυρώθηκε αλλά πήρε το χρυσό στα 5χλμ, υπήρξαν αλλαγές στα χρυσά μετάλλια στην 6^η βολή, όπως στη δισκοβολία που μάλιστα είχε διακοπεί για δύο ώρες, οι αθλητές επανήλθαν μετά την 5^η προσπάθεια και στην τελευταία ο Σουηδός Σταλ κέρδισε τον τίτλο από τον παγκόσμιο ρέκορντμαν τον Αλέκνα. Αξίζει να πούμε ότι η Μαρία Πέρεζ από την Ισπανία έκανε νταμπλ χρυσών, κερδίζοντας και τα 20χλμ και τα 35χλμ βάδην. Στις οθόνες σας βλέπετε αυτή τη στιγμή έναν χαριτωμένο σκύλο. Αυτός είναι ο Riku One, η μασκότ των αγώνων, ο οποίος έχει ως μότο «Ο στίβος πρώτος». Riku είναι η λέξη του στίβου στα ιαπωνικά. Με τον τρόπο αυτό ήθελαν να πουν πως εκτός από τη συναδέλφωση, ο στίβος συμβολίζει την αριστεία. Πρέπει πάντα ο αθλητής να στοχεύει μπροστά, να είναι πρώτος, αλλά και όλοι να γίνουν έναν για τον στίβο, έτσι ώστε οι Ιάπωνες να δώσουν το σύνθημα πως πρέπει όλοι να αντιμετωπίζουμε το άθλημα συνολικά και όχι μόνο για τις επιτυχίες των δικών μας αθλητών ή πρωταθλητών. Υπήρχαν αρκετές καινοτομίες, όπως η Media Academy. Πρόκειται για μια, ουσιαστικά, αφορμή, νέοι δημοσιογράφοι να «παίρνουν το βάπτισμα του πυρός» με την καθοδήγηση παλαιότερων συναδέλφων. Και στη δημοσιογραφική κάλυψη υπήρχαν νέες σημαντικές παρουσίες και ρεκόρ.

• Το 12ο Διεθνές Αθλητικό Συνέδριο του ΠΣΑΤ διοργανώνεται σε συνεργασία με τον Δήμο Αρχαίας Ολυμπίας και την Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας και τελεί υπό την αιγίδα του Υπουργείου Παιδείας, Θρησκευμάτων κα Αθλητισμού. Την προσπάθεια αυτή του ΠΣΑΤ στηρίζουν οι Μεγάλοι  χορηγοί του «Stoiximan» και «Volton»,  καθώς και  η εταιρεία «Λουξ».  Χορηγοί επικοινωνίας είναι η «ΕΡΤ», το «ΑΠΕ-ΜΠΕ», το «Πρακτορείο FM 104.9» και η «netway».