Λονδίνο: Αποστολή ΠΣΑΤ (Γιάννης Δημητρόγλου)
Άνετα στους ημιτελικούς των 100μ. πεταλούδα η Ντουντουνάκη, πέρασαν και οι Βουρνά και Γκολομέεβ
Με διπλή ελληνική συμμετοχή θα διεξαχθούν το απόγευμα (20:30) οι ημιτελικοί των 100μ. πεταλούδα γυναικών, στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα κολύμβησης του Λονδίνου, ενώ και ο Κριστιάν Γκολομέεβ πήρε το εισιτήριο για τους “16” των 100μ. ελεύθερο. Η Άννα Ντουντουνάκη έκανε μία πολύ καλή κούρσα και με 58.62 σημείωσε την έκτη επίδοση των προκριματικών, επιβεβαιώνοντας ότι είναι σε θέση να διεκδικήσει την πρόκριση στον τελικό του αγωνίσματος. Η Κρίστελ Βουρνά από την πλευρά της δεν ήταν καθόλου ικανοποιημένη από την εμφάνισή της, όμως το 59.63 που έκανε ήταν αρκετό για να της δώσει τη 15η θέση και την πρόκριση στους ημιτελικούς, όπου θα έχει ακόμη μία ευκαιρία να κυνηγήσει το όριο για το Ρίο.
“Για πρωινή κούρσα ο χρόνος είναι καλός. Νομίζω ότι το ήλεγξα, δεν ήθελα να πάω στο μάξιμουμ και νομίζω ότι ήταν ΟΚ. Η έκτη θέση είναι μια χαρά, φαίνεται ότι είμαι εντάξει, αλλά πιο πολύ με νοιάζει τι θα κάνω το απόγευμα. Στο 50άρι δεν ήμουν ευχαριστημένη, ίσως οι πρώτες μέρες να μην μου ταιριάζουν πολύ, αλλά το 100άρι μ΄αρέσει περισσότερο σαν αγώνισμα”, δήλωσε η Ντουντουνάκη, η οποία έχει ατομικό ρεκόρ (από φέτος) 58.32.
Από τους τρεις Έλληνες κολυμβητές που συμμετείχαν στα προκριματικά των 100μ. ελεύθερο, μόνο ο Κριστιάν Γκολομέεβ θα βρεθεί στον απογευματινό (20:22) ημιτελικό, καθώς κατετάγη 10ος με 48.94, κατεβαίνοντας για δεύτερη φορά στην καριέρα του τα 49΄΄(48.85 είναι το δικό του πανελλήνιο ρεκόρ από πέρυσι). Αντίθετα, Χρήστος Κατραντζής και Οδυσσέας Μελαδίνης έμειναν μακριά από τις δυνατότητές τους και κατετάγησαν στην 30η και 33η θέση με 49.78 και 49.88 αντίστοιχα.
“Είμαι πολύ ευχαριστημένος. Κάτω από τα 49΄΄σε πρωινή κούρσα είναι πολύ καλός χρόνος και σημαίνει πολλά, αφού δεν είμαι και τελείως ξεκούραστος. Πέρασα και το απόγευμα θα δώσω ό,τι καλύτερο. Αν κάνω και ένα ατομικό (σ.σ. και πανελλήνιο) ρεκόρ θα είμαι πολύ ευχαριστημένος”, δήλωσε ο Γκολομέεβ, ενώ ο Μελαδίνης ήταν φανερά απογοητευμένος: “Απ΄ό,τι φαίνεται από τις δύο συμμετοχές μου, δεν είμαι πολύ καλά. Μάλλον δεν μου βγήκε η προετοιμασία όπως θα ήθελα. Συνεχίζω για το 50άρι”.
Ο Δημήτρης Δημητρίου μετείχε στα προκριματικά των 800μ. ελεύθερο, ουσιαστικά όμως κολύμπησε 400μ., κυνηγώντας το όριο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Τα πήγε αρκετά καλά, αλλά το πέρασμά του στο 3:51.60 δεν ήταν αρκετό για να του δώσει το πολυπόθητο εισιτήριο για το Ρίο (το όριο είναι 3:50.44). Στο υπόλοιπο της κούρσας χαλάρωσε και τερμάτισε σε 8:29.63, παίρνοντας την 28η θέση.
“Δεν θα πάμε για τουρισμό στο Ρίο”, τονίζει ο προπονητής του Απόστολου Χρήστου, Παναγιώτης Βελέντζας
Τον περασμένο Οκτώβριο, ο Παναγιώτης Βελέντζας ανέλαβε την ευθύνη να καθοδηγήσει προπονητικά έναν αθλητή που θεωρείται ως ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα που ανέδειξε ποτέ η ελληνική κολύμβηση. Περίπου επτά μήνες αργότερα, η συνεργασία του με τον Απόστολο Χρήστου απέδωσε τους πρώτους καρπούς, καθώς ο 20χρονος πρωταθλητής ανέβηκε στο τρίτο σκαλί του βάθρου των 100μ. ύπτιο, στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα που βρίσκεται σε εξέλιξη στο Λονδίνο. Απόλυτα συνειδητοποιημένος για το μέγεθος της αποστολής που έχει μπροστά του, σε συνάρτηση με τις δυνατότητες του συγκεκριμένου αθλητή, ο Παναγιώτης Βελέντζας μιλάει για όσα έγιναν ως τώρα, αλλά και όσα πιστεύει ότι μπορούν να γίνουν στο μέλλον, ακόμη κι αν οι δυσκολίες που καθημερινά αντιμετωπίζουν τον καθιστούν κάποιες στιγμές επιφυλακτικό…
– Αφήνει μία γλυκόπικρη γεύση το χάλκινο μετάλλιο του Χρήστου;
«Όχι. Εγώ έμεινα πολύ ευχαριστημένος, γιατί πετύχαμε δύο στόχους. Όταν ήρθαμε στο Λονδίνο, δεν σκεφτόμασταν ότι θα μπορούσαμε να φτάσουμε σε αυτό το επίπεδο, στο πρώτο κιόλας αγώνισμα, στην πρώτη εμφάνιση του Χρήστου σε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα ανδρών. Ο στόχος για τα 100μ. ύπτιο ήταν να κολυμπήσει κάτω από τα 54΄΄και, αν μπορέσουμε, να κυνηγήσουμε τον τελικό. Βγήκε ένας πολύ γρήγορος χρόνος και στα προκριματικά και στα ημιτελικά, κάτι που με χαροποιεί απίστευτα, όπως με χαροποιεί επίσης και το μετάλλιο, γιατί σε έναν τελικό Ευρωπαϊκού αυτό μετράει».
– Δεν μένει όμως ένα παράπονο, όταν ξέρεις ότι ακόμη και με το χρόνο του προκριματικού, θα κέρδιζε την κούρσα;
«Μην ξεχνάμε ότι, εις γνώση μας, είχαμε τη Δευτέρα να κάνουμε τέσσερα 100άρια (σ.σ. μαζί με τη «σκυταλοδρομία») με 100% προσπάθεια. Πιστεύαμε ότι οι ώρες ξεκούρασης και αποθεραπείας που είχε θα ήταν αρκετές, φάνηκε όμως ότι δεν ήταν. Δεν είχε τη φρεσκάδα που έπρεπε, ίσως είναι και η πίεση που δέχεσαι σε έναν τελικό. Είχε να ανταγωνιστεί έμπειρους αθλητές, μπόρεσε όμως και το διαχειρίστηκε. Εγώ δεν μπορούσα να ζητήσω κάτι παραπάνω από τον Απόστολο. Όλοι μας θα θέλαμε να κερδίσει και δεν νομίζω ότι δεν προσπάθησε, αλλά πολλές φορές ο τρόπος που προσπαθείς παίζει ρόλο. Αυτό που κρατάω από τις πρώτες δύο μέρες των αγώνων είναι οι πολύ καλοί χρόνοι που πέτυχε στον προκριματικό και στον ημιτελικό, αλλά και στα 4Χ100μ. ελεύθερο, και το μετάλλιο στον χθεσινό τελικό».
– Ξεκινήσατε φέτος τη συνεργασία σας. Πώς προέκυψε;
«Με βρήκε ο ίδιος. Κάναμε την πρώτη επαφή με τους γονείς του, όταν προχώρησαν οι συζητήσεις συναντήθηκα με τον Απόστολο, τον οποίο τον ήξερα από αποστολές τα προηγούμενα χρόνια, του είπα εγώ τι μπορώ να του προσφέρω κι εκείνος τι ζητάει από μένα, βρέθηκε η συνισταμένη και ξεκινήσαμε τη συνεργασία μας.
– Πού εστίασες και τι άλλαξες στον τρόπο δουλειάς του;
«Προσπάθησα να βάλω τον Απόστολο στον τρόπο δουλειάς μου και στη δική μου νοοτροπία, που είναι ότι δεν κάνουμε προπόνηση για την προπόνηση, αλλά για να βγάλουμε πράγματα στον αγώνα. Πέρα από τις προπονητικές αλλαγές που κάναμε, έπρεπε να γνωρίσει το τιμ των συνεργατών μου, στους οποίους θέλω με την ευκαιρία να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ, γιατί έχουμε δουλέψει πάρα πολλές ώρες μαζί. Είναι ο γιατρός Δημήτρης Αντωνακάκης, η βιοχημικός Έρη Σγουράκη, ο γυμναστής Γιώργος Παπαδημάκης και η αθλητική ψυχολόγος Ειρήνη Καρακαϊσίδου. Έπρεπε λοιπόν να ενταχθεί σε αυτό το τιμ και να μάθει σε σύντομο χρονικό διάστημα πώς λειτουργούμε και τι ζητάω εγώ από την προπόνηση. Ένας μεγάλος αθλητής έχει μεγάλη προσαρμοστικότητα και ο Απόστολος την είχε. Δεν ήταν δύσκολη η μετάβαση, απλά κάποια πράγματα πρέπει να γίνονται σταδιακά, όχι βίαια. Γι΄αυτό το λόγο δεν βιαζόμαστε να αλλάξουμε τα πάντα. Έχει μεγάλα περιθώρια βελτίωσης και προσπαθούμε σιγά-σιγά να κάνουμε αυτά τα βήματα, ούτως ώστε να μην αγχωθεί, να μπορεί να τα αφομοιώσει σωστά και να είναι αποδοτικά. Θεωρώ ότι σαν χαρακτήρας είμαι δημοκρατικός, κέντρο μου είναι ο αθλητής και υπολογίζω πολύ σοβαρά την άποψή του, γιατί θεωρώ ότι αυτός έχει τον πρώτο λόγο».
– Όλα αυτά που περιγράφεις αφορούν επαγγελματία αθλητή, αλλά και επαγγελματία προπονητή. Έχετε τις συνθήκες να δουλέψετε επαγγελματικά;
«Όχι, αλλά προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο δυνατό με τις υπάρχουσες συνθήκες. Γενικά σαν άνθρωπος είμαι πολύ αισιόδοξος, δεν θέλω να είμαι στη μιζέρια και στη γκρίνια. Προσπαθώ υπό αυτές τις συνθήκες να βγάλω το 100%. Σϊγουρα θέλω καλύτερες συνθήκες, αλλά δεν μπορώ να μην είμαι πραγματιστής και να μην βλέπω πού ζούμε και τι δυσκολίες υπάρχουν στη χώρα μας. Θα πρέπει να προσεχθούν λίγο και οι προπονητές. Οι Έλληνες προπονητές δεν είμαστε κακοί. Οι περισσότεροι από μας έχουμε γνώσεις πανεπιστημίου, έχουμε διάθεση και όρεξη να δουλέψουμε πολύ παραπάνω από αυτά που πληρωνόμαστε. Αρκετοί ξοδεύουμε προσωπικά χρήματα για τη δουλειά αυτή. Δεν λείπει τίποτα από εμάς, όπως δεν λείπει και από τους αθλητές μας. Αυτό που δεν έχουμε είναι οι συνθήκες και δεν βλέπω να αλλάζει τίποτα».
-Πού δουλεύετε;
«Δουλεύουμε στο Περιστέρι και πρέπει να ευχαριστήσω τόσο το Δήμο, που μας φιλοξένησε σε μία διαδρομή για μεγάλο χρονικό διάστημα, όσο και την ομάδα μου, τα Δελφίνια Περιστερίου, γιατί συνεχίζουν να μας φιλοξενούν στις διαδρομές τους. Σίγουρα έχουν κι αυτοί το δικό τους μερίδιο στην επιτυχία αυτή. Ουσιαστικά το σωματείο πληρώνει εμένα κι εγώ αφιερώνω τον περισσότερο χρόνο μου σε δύο αθλητές της εθνικής ομάδας (σ.σ. ο δεύτερος είναι ο Μελαδίνης) που δεν ανήκουν στο σωματείο. Αν δεν υπήρχε η θετική τους σκέψη, δεν θα μπορούσα να το κάνω αυτό, θα έπρεπε να επιλεξω τα Δελφίνια ή τους δύο αθλητές».
– Πώς πιστεύεις ότι μπορεί να εξελιχθεί ο Χρήστου τα επόμενα χρόνια;
«Το «ταβάνι» του καθενός δεν το ξέρει κανείς, ούτε κι ο ίδιος ο αθλητής. Το πώς θα εξελιχθεί ένας αθλητής εξαρτάται από πολλά πράγματα. Ένα βασικό είναι να μην κορεστεί από τις διακρίσεις και να μην κουραστεί από τις συνθήκες που επικρατούν. Πρέπει να λυθεί το βιοποριστικό του πρόβλημα, τουλάχιστον για όσα χρόνια θα κολυμπάει σε υψηλό επίπεδο. Οπότε δεν μπορώ να απαντήσω για το πού μπορεί να φτάσει. Μπορεί να φτάσει ψηλά και εύχομαι να δημιουργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες, ώστε αυτό το μετάλλιο να είναι μόνο η αρχή. Πρέπει να αλλάξουν κάποια πράγματα, ώστε να μπορέσει ο Απόστολος, αλλά και τα υπόλοιπα παιδιά που είναι πολύ ταλαντούχα, να πετύχουν το καλύτερο δυνατό για τη χώρα. Οι δικοί μας αθλητές, για να βρουν δυνατό ανταγωνισμό, πρέπει να βγουν στο εξωτερικό. Φέτος ήμασταν τυχεροί, ό,τι ζητήσαμε από ταξίδια και αγώνες στο εξωτερικό έγιναν. Όλα αυτά είχαν ως στόχο να είναι έτοιμοι (σ.σ. οι αθλητές) εδώ, να μπορούν να αντεπεξέλθουν στις συνεχόμενες κούρσες και την πίεση, που στα πρωταθλήματα στην Ελλάδα δεν την έχουν. Η ΔΟΕ δίνει κάποια χρήματα στους αθλητές που πιάνουν τα όρια για το Ρίο, τα οποία όμως τα παιδιά τα χρησιμοποιούν και για βιοποριστικούς λόγους ή για να τακτοποιήσουν κάποιες υποχρεώσεις τους»
– Πιο σημαντικό για έναν αθλητή είναι να φτάσει στην κορυφή ή να έχει διάρκεια στην απόδοσή του;
«Να έχει διάρκεια στην κορυφή. Το να φτάσεις στην κορυφή είναι εύκολο, το να διατηρηθείς εκεί είναι δύσκολο. Στην Ελλάδα αυτό είναι σπάνιο. Δυστυχώς στην Ελλάδα ηρωοποιούμε εύκολα και καταδικάζουμε εύκολα. Ηρωοποιούμε και μεγεθύνουμε την επιτυχία και όταν πρέπει να υπάρξει στήριξη, δεν την έχουμε. Ξεχνάμε εύκολα, θεωρούμε αποτυχία αν βρεθείς από πρώτος δεύτερος, θεωρούμε αποτυχία τη μία κακή εμφάνιση, που θα υπάρξει κάποια στιγμή…».
– Μήπως όμως και οι Έλληνες αθλητές χάνουν γρήγορα το κίνητρό τους;
«Κάποιοι χάνουν γρήγορα το κίνητρό τους, κάποιοι άλλοι όμως αναγκάζονται να σταματήσουν ακριβώς επειδή δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν βιοποριστικά. Για μένα τα πάντα ξεκινούν από το εκπαιδευτικό σύστημα, που δεν επιτρέπει στα παιδιά να κάνουν αγωνιστικό αθλητισμό. Εμείς οι προπονητές βιαζόμαστε, γιατί ξέρουμε ότι στα 16-17 τα παιδιά πρέπει να σταματήσουν για να διαβάσουν για τις Πανελλήνιες εξετάσεις. Θα μπορούσαμε να έχουμε τοπ αθλητές, αν άλλαζε η όλη λειτουργία, αλλά δεν αλλάζει και το έχουμε αποδεχθεί όλοι. Προσπαθούμε, λοιπόν, 2-3 παιδιά που είναι στην κορυφή να τα κρατήσουμε. Όλη η προσπάθεια γίνεται με τη στήριξη της οικογένειας, που ουσιαστικά είναι ο χορηγός, από τις ομάδες και η ομοσπονδία βοηθάει όσο μπορεί, αλλά οι δυνατότητές της δεν είναι πολλές».
– Μπορεί ο Χρήστου να κάνει ακόμη ένα φορμάρισμα για τους Ολυμπιακούς Αγώνες;
«Γίνεται. Θα προσπαθήσουμε μαζί με τους συνεργάτες μου να τον κρατήσουμε σε μία καλή αγωνιστική κατάσταση όλο αυτό το διάστημα ως τους Ολυμπιακούς, έτσι ώστε να πάει εκεί και να διεκδικήσει το καλύτερο δυνατό. Ποιο είναι αυτό, δεν το ξέρει κανένας. Πέρα από τις 3-4 μέρες ξεκούρασης μόλις γυρίσουμε από το Λονδίνο, δεν θα χαλαρώσουμε καθόλου. Στο Ρίο δεν θα πάμε για τουρισμό. Βλέπουμε μεμονωμένα κάθε κούρσα, σε κάθε αγώνισμα. Από τον προκριματικό να μπούμε στον ημιτελικό, από κει στόχος είναι να μπούμε τελικό.
