Ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Αθλητικού Τύπου (ΠΣΑΤ), θεωρώντας πως η γνώση είναι δύναμη και γι’ αυτό θα πρέπει να μοιράζεται, καθώς και πως όταν η γνώση μοιράζεται… μεταμορφώνει και παρακινεί, αποφάσισε να παρουσιάσει, μία μία, τις ομιλίες των εισηγητών στο «5ο Διεθνές Σχολείο Αθλητικών Συντακτών» που διοργάνωσε το διάστημα 11-14 Οκτωβρίου 2018, στις εγκαταστάσεις της Διεθνούς Ολυμπιακής Ακαδημίας στην Αρχαία Ολυμπία.
Η πρώτη εισήγηση που παρουσιάζει ο ΠΣΑΤ προέρχεται από την Επίκουρη Καθηγήτρια Τμήματος Οργάνωσης και Διαχείρισης Αθλητισμού του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, Γιώτα Αντωνοπούλου, η οποία ανέλυσε «Το κοινωνικό μοντέλο της αναπηρίας και ο ρόλος του αθλητικού συντάκτη στην καταπολέμηση του μισαναπηρισμού (disablism – discrimination against disabled people)».
Αφού πρώτα ανέλυσε «το κοινωνικό μοντέλο της αναπηρίας», η Γιώτα Αντωνοπούλου, έκανε σημαντικές παρατηρήσεις αναφορικά στο ρόλο του αθλητικού συντάκτη στην καταπολέμηση του μισαναπηρισμού» κατά την ομιλία της στο «5ο Διεθνές Σχολείο Αθλητικών Συντακτών του ΠΣΑΤ», στην Αρχαία Ολυμπία. «Πολλοί άνθρωποι με αναπηρία… επέστρεψαν στη ζωή μέσω του αθλητισμού. Μέσα από τον αθλητισμό ενεργοποιήθηκαν όλες οι ζωτικές δυνάμεις τους,» επισήμανε η Γιώτα Αντωνοπούλου.
Απευθυνόμενη συγκεκριμένα προς τους φοιτητές ΜΜΕ που παρακολούθησαν τις εργασίες του «5ου Διεθνούς Σχολείου του ΠΣΑΤ», η κυρία Αντωνοπούλου έστειλε ένα σημαντικό μήνυμα: «Ο αθλητισμός και η αθλητική δημοσιογραφία είναι κλάδοι που υπηρετούν πρώτα απ’ όλα τον άνθρωπο… Πρέπει να αγαπάτε τον άνθρωπο… Η πιο βαριά αναπηρία είναι το ακρωτηριασμένο πνεύμα. Στη ζωή σας μην επιτρέψετε σε κανέναν να ακρωτηριάσει το πνεύμα σας. Οποιες διακρίσεις θέλετε να κάνετε στη ζωή σας, εξαντλήστε τες στη διάκριση μεταξύ των ανθρώπων με υγιές πνεύμα και των ανθρώπων με ακρωτηριασμένο πνεύμα».
Η Γιώτα Αντωνοπούλου εξήγησε πως «ο αθλητισμός συνιστά θεραπευτική μέθοδο για την αναπηρία, τόσο στο πλαίσιο του ιατρικού μοντέλου, όσο και του κοινωνικού μοντέλο. Στο ιατρικό μοντέλο η αναπηρία προσεγγίζεται ως βλάβη. Στο επίπεδο του κοινωνικού μοντέλου, επικεντρώνεται στην κοινωνία. Η κοινωνία οφείλει να εξασφαλίσει την αποτελεσματική συμμετοχή των ανθρώπων με αναπηρία σε όλες τις κοινωνικές εκδηλώσεις. Ο όρος “βλάβη” δεν έχει απαλειφθεί ούτε από τη Χάρτα του ΟΗΕ».
Τι να κάνει ένας αθλητικός συντάκτης για την καταπολέμηση του μισαναπηρισμού; «Τα ΜΜΕ παράγουν στάσεις, συμπεριφορές, κατασκευάζουν μοντέλα τριών κατηγοριών: μονοδιάστατα μοντέλα (σκέψεις και συναισθήματα), δυσδιάστατα μοντέλα (σκέψεις, συναισθήματα και μία πρώτη σκέψη για δράση), τρισδιάστατα μοντέλα (όλα τα προηγούμενα και πράξεις). Τα ΜΜΕ επηρεάζουν με το φαινόμενο της απλής έκθεσης (συμπεριφέρομαι αντιγράφοντας το παράδειγμα του άλλου), καθώς και με το φαινόμενο της επέκτασης των στάσεων (αλληλοεπιρροές),» επισήμανε η κυρία Αντωνοπούλου και κατέληξε: «Ο αθλητικός συντάκτης πρέπει: Να αγαπά τον αθλητισμό, το κοινωνικό περιεχόμενο του αθλητισμού. Αυτό που έρχεται να εκφράσει ως σύνολο αξιακών κωδικών ο αθλητισμός.
Πρέπει επίσης να αγαπήσει τον άνθρωπο. Η αγάπη για τον άνθρωπο είναι μία διαρκής διαδικασία εσωτερικής εξέλιξης.Πρέπει να αντιστέκεται στα φαινόμενα της μισαναπηρίας, όπως και κάθε τύπου διάκριση με βάση τα σωματικά χαρακτηριστικά, το χρώμα, την καταγωγή. Πρέπει να υποστηρίζει ένθερμα τα δικαιώματα των ΑμεΑ και να είναι αρωγός σε κάθε σχετική ενέργεια και πρωτοβουλία. Πρέπει να διεκδικεί την πλήρη προσβασιμότητα των ΑμεΑ στους αθλητικούς χώρους. Να στέκεται στο πλευρό των αθλητών με αναπηρία. Να επικοινωνεί τα αιτήματά τους. Να αποφεύγει λέξεις και φράσεις που αναπαράγουν αρνητικά στερεότυπα».
Έδωσε εν συνεχεία έμφαση στα «τεράστια ζητήματα προσβασιμότητας στους αθλητικούς χώρους για ΑμεΑ, ενώ έδωσε παραδείγματα ανθρώπων με αναπηρία που ουσιαστικά επανήλθαν στη ζωή μέσω του αθλητισμού. Υπενθύμισε δείχνοντας φωτογραφικό υλικό πως ο χρυσός Παραολυμπιονίκης στην Άρση Βαρών Παύλος Μάμαλος, η Κέλλυ Λουφάκη (χάλκινο μετάλλιο στην ξιφασκία με αμαξίδιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του Μόντρεαλ) και η Αλεξάνδρα Σταματοπούλου εμφανιστηκαν ως μοντέλα σε επίδειξη μόδας!
«Το πρόβλημα βρίσκεται στο μυαλό και βρίσκεται σε εμάς. Προφανώς όχι σε όλους και προφανώς όχι με τον ίδιο τρόπο,» κατέληξε η Γιώτα Αντωνοπούλου επισημαίνοντας πως οι αθλητικοί συντάκτες αντιμετωπίζουν με περισσότερη ευαισθησία τους ανθρώπους με αναπηρία εν συγκρίσει με άλλους.
