Μεγάλη επιτυχία σημείωσε το 7ο Διεθνές Σχολείο Αθλητισμού του ΠΣΑΤ που διεξήχθη διαδικτυακά, εξαιτίας των ειδικών συνθηκών και των περιορισμών που επιφέρει η πανδημία, υπό την αιγίδα της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού, της Διεθνούς Ένωσης Αθλητικών Συντακτών (AIPS) και με τη στήριξη της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών (ΕΣΗΕΑ).
Σημαντικές τοποθετήσεις έγιναν στην ενότητα «Ο ρατσισμός στον αθλητισμό και οι παρεμβάσεις των πρωταθλητών στην κοινωνία».
Εισηγητές της πρώτης ενότητας, συντονιστής της οποίας ήταν ο δημοσιογράφος Βασίλης Σκουντής, ήταν οι Εύη Μωραϊτίδου, Πρόεδρος Συλλόγου Ελλήνων Ολυμπιονικών, Γιώργος Μπαντής, Πρόεδρος Πανελλήνιου Συνδέσμου Αμειβομένων Ποδοσφαιριστών (ΠΣΑΠ), και Ασπασία Βελονάκη, Δημοσιογράφος Αθηναϊκού-Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων (ΑΠΕ-ΜΠΕ), Μέλος Δ.Σ. ΠΣΑΤ .
Η Εύη Μωραϊτίδου, ολυμπιονίκης της υδατοσφαίρισης και πρόεδρος του Συλλόγου Ελλήνων Ολυμπιονικών τόνισε οτι η έλλειψη παιδείας, η ημιμάθεια και ο λανθασμένος τρόπος προβολής του αθλητισμού δημιουργούν ένταση και αυτή εκδηλώνεται με λάθος τρόπο, συνήθως σε ομαδικά αθλήματα. Οι ρατσιστές μετατρέπουν τις εξέδρες σε μέσο προπαγάνδας, μέσω συνθημάτων και συμβόλων. Ρόλος του αθλητισμού είναι να ενώνει και ρόλος των αθλητών, που αποτελούν πρότυπα των νέων, να προάγουν το μήνυμα ότι είμαστε όλοι διαφορετικοί αλλά όλοι ίσοι. «Γινόμαστε καθημερινά δέκτες φαινομένων από οπαδούς να καταφέρονται σε αθλητή αντίπαλης ομάδας για το χρώμα του δέρματός του. Εμείς οι γυναίκες βιώναμε κατά το παρελθόν ρατσιστικές εκδηλώσεις σεξιστικού χαρακτήρα στον ανδροκρατούμενο χώρο του αθλητισμού και αξίζει να αναφέρουμε το παράδειγμα της Kathrine Switzer, πρώτης μαραθωνοδρόμου στη Βοστώνη το 1967, η οποία αναγκάστηκε να υποδυθεί τον άνδρα για να καταφέρει να μετάσχει και ξεπέρασε όλες τις δυσκολίες στη διάρκεια της κούρσας για να τερματίσει» τόνισε.
Και πρόσθεσε: «οι αθλητές οφείλουμε να λαμβάνουμε μέρος σε προγράμματα που προάγουν τις ολυμπιακές αξίες και την αθλητική παιδεία. Τρανή απόδειξη η περίπτωση του άλτη, Τζέσε Όουενς, ο οποίος στη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων του 1936 στο Βερολίνο καταβλήθηκε από έντονο άγχος, με κίνδυνο να χάσει μια καλή επίδοση. Ο Γερμανός συναθλητής Λουτζ Λονγκ, του συμπαραστάθηκε και με την ενέργεια αυτή ο αμερικανός αθλητής κέρδισε το χρυσό μετάλλιο. Αυτή είναι και η δύναμη του αθλητισμού».
Ο Βασίλης Σκουντής υπογράμμισε την έντονα αντιστασιακή πράξη και ακτιβίστικη πρωτοβουλία των Μιλγουόκι Μπακς, με πρωταγωνιστή τον Έλληνα Γιάννη Αντετοκούμπο- τον επονομαζόμενο Greek Freak- να μην αγωνιστούν με τους Ορλάντο Μάτζικ, διαμαρτυρόμενοι για την αστυνομική βία στην Αμερική και επαναφέροντας το κεντρικό σύνθημα Black Lives Matter.
Ο Πρόεδρος του Πανελλήνιου Συνδέσμου Αμειβομένων Ποδοσφαιριστών (ΠΣΑΠ) Γιώργος Μπαντής αναφέρθηκε στη μάστιγα αυτή, που τα τελευταία χρόνια βασανίζει τόσο τον αθλητή όσο και το ίδιο το άθλημα. «Ο κάθε αθλητής πρεσβεύει αξίες, στις οποίες ο ρατσισμός δεν έχει θέση. Επισήμανε επίσης ότι απο την πρώτη στιγμή που άρχισε να ασχολείται σε επαγγελματικό επίπεδο με τον αθλητισμό, ο ρατσισμός ήταν διάχυτος παντού. Σε αγωνιστικούς χώρους, αποδυτήρια, κερκίδες, εργασιακό περιβάλλον. Τα τελευταία χρόνια, λόγω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, φαίνεται περισσότερο» είπε. Και συνέχισε: «Η έλλειψη παιδείας ευθύνεται για τις συμπεριφορές αυτές και όλοι οι αθλητές οφείλουμε να στοχεύσουμε στην παιδεία και όχι στην καταστολή. Πρέπει να διαμορφώσουμε χαρακτήρες και να αποδείξουμε έμπρακτα ότι σε ένα ομαδικό άθλημα αγκαλιαζόμαστε και αγωνιζόμαστε αθλητές διαφορετικού χρώματος, άλλης θρησκείας, άλλων πολιτικών πεποιθήσεων».
«Χαιρετίζω» πρόσθεσε «την ενέργεια των Μιλγουόκι Μπακς, κυρίως γιατί έχουν κατανοήσει τον ρόλο τους στην κοινωνία και απέναντι στους νέους. Έχουν αντιληφθεί πόσο σημαντικό είναι ο αθλητής να έχει φωνή και να γινεται η φωνή του ανθρώπου που αδικείται. Εμείς, οι αθλητές, πρέπει να παρέμβουμε δραστικά ως πρότυπα των παιδιών μας, γιατί αυτά αποτελούν σήμερα το 20% της κοινωνίας, είναι όμως το 100% του μέλλοντος».
Η Ασπασία Βελονάκη, δημοσιογράφος του ΑΠΕ/ΜΠΕ και μέλος του Δ.Σ. ΠΣΑΤ αναφέρθηκε στο βιβλίο Forty Million Dollar Slaves, στο οποίο ο συγγραφέας Γουίλιαμ Ρόντεν περιγράφει πώς οι αφροαμερικανοί κατάφεραν, κυρίως λόγω των σημαντικών τους προσόντων να κερδίσουν το σεβασμό. Η δουλειά του μαύρου αθλητή ήταν να εκπροσωπήσει επάξια τη φυλή και ο Ρόντεν αναφέρει πόσο ντροπιαστικό ήταν για ένα μαύρο παιδί να ηττηθεί από ένα λευκό σε γήπεδο της γειτονιάς. «Οι μαύροι αθλητές», ανέφερε «κερδίζουν πλέον υπέρογκα ποσά, όμως αφεντικά τους παραμένουν λευκοί άνδρες και παρά τους φουσκωμένους τραπεζικούς λογαριασμούς, οι περισσότεροι νιώθουν ότι διατηρούν πολλά κοινά με τους προγόνους τους. Νιώθουν ακόμη σαν να είναι δούλοι σε φυτείες λευκών».
«Θεωρώ», τόνισε «ότι η ενσυναίσθηση είναι το κλειδί για να ξεπεράσουμε ιδεοληψίες και προκαταλήψεις. Ο ρατσισμός είναι η αντίληψη ότι δεν είμαστε όλοι ίσοι, ότι διακρινόμαστε βάσει φύλου, κοινωνικής θέσης, σεξουαλικού προσανατολισμού. Στην περίπτωση του αθλητισμού, είναι η υπεροχή έναντι του άλλου αθλητή, η διάκριση μέσω προσωπικών ικανοτήτων. Ωστόσο, αυτό ακριβώς διδάσκει το ολυμπιακό ιδεώδες. Ανοχή, ηθική, ευγενή άμιλλα, με λιγότερη βία και ανταγωνισμό. Πρέπει όλοι να πιέσουμε τους συλλόγους, τις ομοσπονδίες, τους φορείς να ρίξουν το βάρος τους στην ενδυνάμωση των ευάλωτων, των μειονοτήτων, των προσφύγων».
