«Θυμάμαι ότι όταν είχα την τύχη να καλύψω για πρώτη φορά Ολυμπιακούς Αγώνες, της Σεούλ το 1988, για το ραδιόφωνο του ΑΝΤ1 από την Αθήνα τότε, περιμέναμε πως και πως τα αποτελέσματα που έρχονταν με τα περίφημα τέλεξ. Όπου κάποιες φορές κάτω κάτω επειδή τα τράβαγαν λίγο πιο γρήγορα τα τηλεγραφήματα, κόβονταν τα τελευταία αποτελέσματα και τότε δεν υπήρχε διαδίκτυο για να βρεις τις πληροφορίες. Ενώ τώρα φτάνουμε στο Παρίσι, με όλα τα σύγχρονα τεχνολογικά μέσα στα χέρια μας», επισήμανε ο κ. Λαμπίρης και συνέχισε «Οι Ολυμπιακοί Αγώνες για τον δημοσιογράφο είναι ό,τι για ένα παιδί ένα μεγάλο λούνα Παρκ, όπου μπαίνοντας δεν ξέρει που να πρωτοδιαλέξει να πάει. Είναι συγκεντρωμένοι οι κορυφαίοι αθλητές και αθλήτριες του κόσμου. Όπως στο Πεκίνο το 2008, όπου είχαμε την τύχη να βλέπουμε τα επιτεύγματα του Μάικλ Φελπς με το ρεκόρ κατάκτησης των 8 χρυσών μεταλλίων στην κολύμβηση, το ξεκίνημα της συλλογής των χρυσών του Γιουσέιν Μπολτ στο στίβο από την άλλη και παράλληλα την πορεία των Ελλήνων αθλητών.
Οι Ολυμπιακοί είναι ένα γεγονός που ξεπερνά του όρια του αθλητικού ρεπορτάζ ανέκαθεν. Οι υψωμένες γροθιές με τα μαύρα γάντια των Κάρλος και Σμίθ το 1968 στο Μεξικό, για τα δικαιώματα των μαύρων στις ΗΠΑ, η σφαγή του Μονάχου το 1972, όταν μέλη της Ισραηλινής αποστολής έπεσαν θύματα απαγωγής (και 11 έχασαν τη ζωή τους) από την παλαιστινιακή τρομοκρατική οργάνωση Μαύρος Σεπτέμβρης, τα μποϊκοτάζ στη Μόσχα το 1980 και στο Λος Αντζελες το 1984 και η βόμβα στην Ατλάντα που είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο ενός ανθρώπου και τον τραυματισμό πολλών είναι ξεχωριστά και πολύ σημαντικά γεγονότα των Ολυμπιακων Αγώνων που ξεφεύγουν από τα όρια του αθλητικού ρεπορτάζ.
Κληθήκαμε παραμονές της έναρξης των Αγώνων του 2004 στην Αθήνα να χειριστούμε το θέμα που προέκυψε με τη Θάνου και τον Κεντέρη, το πιο δύσκολο και λυπηρό κομμάτι αυτών των αγώνων, που επίσης ξέφευγε από τα πλαίσια της αθλητικής κάλυψης.
Ακριβώς για αυτό λέμε ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι ένα γεγονός (και) πέρα από αθλητικά πλαίσια, όπου αρχίζει ως ένας αγώνας δρόμου στον οποίο τρέχεις να καλύψεις προγραμματισμένα αλλά και έκτακτα γεγονότα. Ολοκληρώνεται όμως ως Μαραθώνιος, γιατί χρειάζεται στρατηγική και προτεραιότητες για να διεκπεραιώσεις την αποστολή σου με επιτυχία, κρατώντας δυνάμεις από την πρώτη μέχρι και την τελευταία μέρα. Παραμένουν πάντως ένα γεγονός, που αν καταφέρεις να το καλύψεις δημοσιογραφικά, έπειτα μπορείς να καλύψεις τα πάντα.
Πολύτιμη εδώ η συμβολή και αρωγή παλαιότερων και έμπειρων συναδέλφων, όχι απλά στο να μας εκπαιδεύσουν το πως θα καλύπτουμε ένα τέτοιο γεγονός αλλά και με το να μας μυήσουν να αγαπάμε, να σεβόμαστε και να προβάλλουμε όλα τα αθλήματα. Είχα την ευλογία να έχω δασκάλους στα «ΝΕΑ» τους αείμνηστους Γιάννη Διακογιάννη και Τάκη Χαραλαμπίδη και την τύχη αργότερα να καλύπτω Ολυμπιακούς Αγώνες δίπλα στον Μανώλη Μαυρομμάτη. Αξία ανεκτίμητη και κρατάω ως κόρην οφθαλμού τις συμβουλές τους που πάντα γίνονταν με ευγένεια, αγάπη και σεβασμό».
